wtorek, 28 stycznia 2014

Żarkoje



Żarkoje czyli "gorące". Czy może być lepsza reklama na zimowy posiłek?
Dla mnie to wspomnienie z pewnej restauracji w której byłam wiele lat temu. Gulasz mięsno-warzywny dobrze doprawiony, zamknięty w małym glinianym naczyniu. Przykryty był pokrywką-czapeczką z ciasta drożdżowego, które potraktowałam jak pieczywo a później się dowiedziałam, że mogło też służyć jako miseczka do wykładania zawartości.



Długo trwało nim kupiłam naczynia, w których mogłabym odtworzyć to danie sama. Mają one pokrywki, dzięki temu unikam uroczej ale jednak bardziej czasochłonnej wersji z czapeczkami.

Kiedy zaczęłam szukać inspiracji czym powinnam wypełnić moje garnuszki okazało się, że niewiele jest przepisów na żarkoje na polskich stronach, za to kierując się sposobem przygotowania i podawania tego dania znalazłam wiele jego odpowiedników: czenaki, czynaki, czanachi, czenachy - Rosja, Litwa, Ukraina, Gruzja. Giuwecz, gjuwecz - dania serbskie, bosniacke, bułgarskie i wszelkie gulasze i zapiekanki w garnkach glinianych czy nawet tagine/tajine. Każdy kraj, region i pewnie każda gospodyni ma swoją wersję, swoje proporcje i tajne składniki. Jako zawartość spotkać można:
- dowolne mięso: chude, tłuste, pokrojone w kawałki, mielone, drób, wołowina, baranina, wieprzowina, wędliny
- warzywa itp.: ziemniaki, papryka, marchew, bakłażan, pomidory, kapusta, kiszonki, cebula, czosnek, groszek, zielenina, strączkowe, grzyby, śliwki
- przyprawy: pieprz, sól, listek laurowy, papryka słodka, ostra, wędzona, pasty pomidorowe, paprykowe
- kasze, ryż
- nabiał: ser, śmietana, jajka
- alkohol

Moje pierwsze żarkoje było bardzo proste.


Składniki na 4 porcje:
  • 350 g wołowiny
  • 220 g cebuli (2 średnie)
  • 4 ząbki czosnku
  • 360 g ziemniaków
  • 1 czerwona papryka
  • 150 g brązowych pieczarek (mogą być białe lub inne grzyby)
  • 80 g słoiczek koncentratu pomidorowego
  • 8 suszonych śliwek
  • trochę mąki do oprószenia mięsa
  • 2 szklanki bulionu
  • pieprz, sól, słodka papryka
Wykonanie:
Mięso pokroiłam w paseczki, lekko obtoczyłam w mące i obsmażyłam na rozgrzanym na patelni tłuszczu. (czynność nie konieczna)
Ziemniaki, cebulę, paprykę i pieczarki pokroiłam w dużą kostkę, czosnek posiekałam.
Wszystkie składniki układałam warstwami w naczyniach przesypując przyprawami.
Zalałam bulionem wymieszanym z koncentratem pomidorowym.

Piekłam w piekarniku w 150 stopniach 3 godziny. Wiele przepisów nakazuje piec ok. godziny w 180 stopniach jednak ja wolałam potrzymać w piekarniku dłużej żeby mieć pewność, że wołowina będzie miękka.


Pogoda sprzyja temu rozgrzewającemu daniu i na pewno będą kolejne eksperymenty.








Gotowanie i pieczenie w naczyniach glinianych

24 komentarze:

  1. koniecznie na listę do zrobienia, uwielbiam takie rozgrzewające, sycące, zimowe dania:) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na mojej liście było długo ale w końcu się doczekało:)

      Usuń
  2. Uwielbiam, w mojej rodzinie mama często robiła to danie, choć w nieco innej wersji dodatków. Masz piękne naczynka do niego. Ja znam wersję z Odessy, gdzie korzeniami sięga część rodziny i tam często robiono to danie w jednym dużym garnku, zawsze jednak wieńczyła tę potrawę łyżka cudownej, gęstej kwaśnej śmietany. Bardzo się cieszę, że przypomniałaś mi o tym daniu. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo jestem ciekawa Twojej wersji. Takie przepisy dopracowywane latami są najcenniejsze. Mam nadzieję, że kiedyś go spiszesz i się podzielisz:)

      Usuń
    2. Noszę się z takim zamiarem od jakiegoś czasu, ale nie mam śmiałości. Przepis mojej mamy wydaje się być bardzo plebejski i jego smak tkwi w doborze dobrej jakości naturalnych produktów (głównie chodzi o mięso). Namierzyłam już Pana rzeźnika z prawdziwego zdarzenia, który zna się na tym co sprzedaje i dokładnie wie skąd pochodzi mięso, więc kto wie...

      Usuń
    3. Że co? że plebejski?:) a to co ja zrobiłam to niby wykwintne królewskie danie?:) Koniecznie nabierz tej śmiałości nim się zima skończy bo muszę zdążyć wypróbować:) Rzeźniczkę swoją ulubioną mam więc jak tylko napiszesz co i jak to ja pędem do niej:)

      Usuń
  3. śliczne te naczynka ,ciekawa jestem gdzie kupiłaś

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To są naczynia dość znanej firmy Le creuset. Pojawiają się w TK Maxie oczywiście dużo taniej niż w oficjalnej cenie.

      Usuń
  4. Świetny pomysł na gulasz. Muszę poszukać tych naczyń, chętnie bym sobie takie kupiła.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja długo ich wypatrywałam a jak kupiłam to potem ciągle widziałam w różnych innych prześlicznych kolorach:)

      Usuń
  5. Idealny posiłek na zimę.....koniecznie muszę wypróbować. Bardzo urokliwe te naczynka.....:-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Koniecznie:) Ja niedługo robię kolejne podejście.

      Usuń
  6. Pyszności serwujesz!
    Czy można się przysiąść...

    OdpowiedzUsuń
  7. Nie słyszałam o żarkoje, ale sądząc po zdjęciach i składzie danie musi smakować fantastycznie!

    OdpowiedzUsuń
  8. Wszelkie gulasze wprost kocham:) a ten jest wart długiego pichcenia. Aż głodna się zrobiłam na poważnie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Z blogami jak z marketami: nie wchodź na głodniaka:)

      Usuń
  9. I to jest piękne - tyle tradycji kulinarnych, kuchni, krajów, patent podobny i zawsze niezawodny. Z zeszłorocznego wypadu do Bułgarii przywiozłem gjuwecz - robię w nim wszelkie długo duszone potrawy. Czy to stew, gulasz czy gjuwecz - wychodzi kapitalnie.
    I masz świętą rację - wołowina potrzebuje nawet trzech godzin, wtedy daje z siebie wszystko.
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Muszę jeszcze zebrać kilka sprawdzonych przepisów, może znajdę coś u Ciebie?

      Usuń
  10. Nigdy nie robiłam, a tak lubię długo pieczone/gotowane potrawy. Dzięki za inspirację i zachwyty, których tu doznałam!

    OdpowiedzUsuń